Nauka pływania samodzielna nie jest prosta. Często w technikę wkradają się błędy, co powoduje nieprawidłową pracę całego ciała podczas pływania. Kraul, delfin i żabka są jednymi z czterech podstawowych stylów pływackich, a pływanie takimi stylami wymaga wyćwiczone ciała i odpowiedniej koordynacji mięśniowej.
Nauka pływania kraulem
Kraul jest stylem pływania, który jest jednym z najszybszym, jego nauka nie należy jednak do najprostszych. Podczas pływania kraulem płynie się na brzuchu, by dobrze pływać tym stylem pływackim, trzeba mieć dobrze rozwinięte mięśnie (przede wszystkim brzucha i rąk) oraz opanowaną prawidłową technikę oddychania. Technika pływania kraulem wymaga ruchu nożycowego nóg oraz naprzemiennej pracy rękoma, które zataczają kuliste ruchy po bokach ciała. Po wynurzeniu jednej z rąk z wody należy ją zatoczyć nad głową, a następnie ponownie zanurzyć i odepchnąć się pod wodą. Palce rąk powinny być złączone, ate u stóp — obciągnięte. Przy trzecim ruchu ręki, należy wziąć oddech poprzez ruch głowy w bok, wystawiając usta i nos na moment nad wodę, by po wzięciu oddechu ponownie zanurzyć głowę.
Nauka pływania delfinem
Pływanie delfinem (inaczej nazywanym również stylem motylkowym) pomaga poprawić wytrzymałość oraz wydajność organizmu. Jest to najtrudniejszy styl pływacki, który jest ciężki do opanowania tak, by wykonywać go w poprawny sposób. Odwzorowuje naturalny ruch wykonywany przez delfiny, charakteryzuje się płynnymi ruchami ciała i jednoczesną jego pracą — na jeden ruch rękami wykonywane są dwa ruchy nogami. W przypadku techniki jest ona skomplikowana. Ręce należy unieść nad poziom ciała podczas leżenia na brzuchu. Następnie należy ugiąć stawy łokciowe, by po zanurzeniu chwycić wodę rękami. Dłonie powinny być skierowane w dół i do wewnątrz oraz ułożone szerzej, niż barki. Jednocześnie należy uderzyć nogami w wodę tak, by ruch przypominał chęć zrobienia fali. Biodra powinny być tuż nad wodą, a stopniowe uginanie łokci powinno doprowadzić do „efektu wysokiego łokcia”, przy czym głowę należy unieść. Ramiona są następnie opuszczane do dołu, biodra obniżane, a nogi uginane są w stawach kolanowych, a przy ruchu ramion do tyłu należy zmienić kierunek dłoni do tyłu i do wewnątrz. Biodra powinny jeszcze bardziej się obniżyć, a nogi prostować. Faza odepchnięcia dłońmi pod wodą jest równoczesna z fazą wynurzania głowy nad wodą, by wziąć głęboki oddech, a przy końcowej fazie ramion i wynurzania rąk nad wodę, należy wykonać drugie uderzenie nogami. Następnym ruchem jest wykonanie kulistego ruchu tuż nad powierzchnią wodę za pomocą ugiętych ramion, a cały cykl kończy się wykonaniem silnego skłonu, by zanurzyć głowę pod wodę.
Nauka pływania żabką
Styl pływania żabką (inaczej nazywana stylem klasycznym) jest stylem łatwym do nauczenia, ale trudnym do prawidłowego wykonania. Skomplikowana technika powoduje, że często podczas pływania wkradają się błędy. Pozycja wyjściowa to leżenie na brzuchu z rękami wyciągniętymi przed siebie i wyprostowanymi nogami. Przy rozpoczęciu ruchu rąk, należy lekko ugiąć ręce w łokciach, zgarniając wodę na bok i lekko w dół, przy czym dłonie muszą być skierowane na zewnątrz. Ruch rąk ogranicza się jedynie do wysokości barków, a w końcowej fazie ruchu silnie zgięte ręce muszą znaleźć się przed klatką piersiową, by następnie je wyprostować. Wyjściowa pozycja nóg jest wyprostowana, następuje ich ugięcie w kolanach i mocne odepchnięcie od wody z maksymalnym wyprostem, przy czym stopy muszą się znajdować prostopadle do wody. Nogi powinny wykonać ruch wąski, na szerokość bioder lub nieznacznie poza nimi. Głowa znajduje się tuż pod powierzchnią wody, a wynurzana jest jedynie w momencie, w którym wykonywany jest ruch odpychający rękoma. Problemem jest również synchronizacja wszystkich ruchów — najbardziej efektywna koordynacja ruchów obejmuje ruch ramion, następnie wdech, następnie ruch nóg i wydech. Nie należy ruchu rąk i nóg łączyć, gdy chce się szybko i efektywnie pływać stylem klasycznym.
Koniecznie doczytaj:
https://szkolarekin.pl/nauka-plywania-delfinem-krakow
